18 اکتبر 2023- یک مطالعه ی جدید نشان داد که کودکانی که اخیراً به دیابت نوع 1 مبتلا شده اند، در صورت استفاده از داروی ایمونوتراپی "تپلیزوماب"، به انسولین مکمل کمتری نیاز دارند تا قند خون خود را در محدوده سالم نگه دارند.
در سراسر جهان، حدود 8.4 میلیون نفر مبتلا به دیابت نوع 1 هستند، یک اختلال خود ایمنی که در آن سیستم ایمنی به اشتباه به سلول های بتای پانکراس( تولید کننده انسولین) حمله می کند و آنها را از بین می برد و تنظیم سطح قند خون را دچار اختلال می کند. تپلیزوماب(teplizumab)، تخریب سلولهای بتا را کاهش می‌دهد و به حفظ 10 تا 40 درصد از سلولهای باقیمانده که بیشتر افراد در زمان تشخیص دارند، اما معمولاً در ماه‌های بعد از بین می‌روند، کمک می‌کند. حفظ این سلول های بتا، مدیریت دیابت نوع 1 را بسیار آسان تر می کند.
پرفسور استفان گیتلمن، استاد دیابت اطفال و تحقیقات بالینی در مرکز دیابت UCSF، گفت: مدیریت دیابت نوع 1، با وجود ابزارهای نوظهور برای کمک به بیماران، مانند آنالوگ های جدیدتر انسولین، پمپ های انسولین و حسگرهای مداوم قند خون، بسیار دشوار است. این چالش ها به ویژه برای کودکان و نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1، آشکارتر است.
پرفسور گیتلمن، محقق اصلی مطالعه ی PROTECT بر روی تپلیزوماب در 61 سایت در ایالات متحده، اروپا و کانادا است. این یافته ها که در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است، از گسترش درمان با تپلیزوماب، فراتر از استفاده ی تایید شده ی کنونی برای کسانی که در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 1 هستند اما هنوز به این بیماری مبتلا نشده اند، حمایت می کند.
پرفسور گیتلمن، گفت: این اولین کارآزمایی فاز 3 ایمونوتراپی پس از تشخیص دیابت نوع 1 است که با موفقیت به نقطه پایانی اولیه خود رسید و برای مدت طولانی 18 ماه بعد از آن اثرات مفید آن باقی ماند.
کارآزمایی‌های فاز 3، به منظور تأیید یافته‌های کارآزمایی‌های کوچکتر قبلی مبنی بر ایمنی و اثربخشی یک دارو برای استفاده مورد نظر آن است. هدف ایمونوتراپی اصلاح پاسخ ایمنی فرد به منظور بازگرداندن تعادل سالم یا حفظ سلامتی است.
پرفسور گیتلمن، گفت: توجه به این موضوع مهم است که این مطالعه در طول همه‌گیری کووید-19 انجام شد و این درمان سبب نشد که بیماران تحت درمان با تپلیزوماب بیشتر مستعد ابتلا به کووید-19 شوند. همچنین مشکل دیگری برای مقابله با سایر عفونت‌ها نداشتند.
بهبودی بالینی
در کارآزمایی PROTECT، کودکان 8 تا 17 ساله در عرض شش هفته ی اول پس از تشخیص نوع 1، برای دریافت تپلیزوماب یا دارونما به صورت تصادفی انتخاب شدند. درمان، تپلیزوماب به صورت تزریق داخل وریدی، به مدت 12 روز در شروع مطالعه و سپس شش ماه بعد انجام شد.
شرکت کنندگان به صورت تصادفی به نسبت 2:1 در دو گروه برای دریافت تپلیزوماب یا دارونما قرار گرفتند. گروه تپلیزوماب متشکل از 217 بیمار، تعداد بیشتری از سلولهای بتای تولیدکننده انسولین باقیمانده خود را حفظ کردند و در مقایسه با 111 کودکی که دارونما دریافت کردند، به دوزهای پایین‌تر انسولین مکمل برای حفظ سطح گلوکز در محدوده طبیعی نیاز داشتند.
پرفسور گیتلمن، گفت: تعداد بیشتری از بیماران تحت درمان با تپلیزوماب یک "بهبود بالینی" را تجربه کردند - توانایی دستیابی به کنترل دقیق قند خون با استفاده از انسولین مکمل کمتر نسبت به بیماران گروه دارونما. بهبودی کامل به معنای عدم نیاز به انسولین است.
کشفی پس از یک عمر تحقیق
دانشمندان UCSF و متخصصان دیابت در کشف و اعتبار سنجی تپلیزوماب نقش داشته اند. ایمونولوژیست معروف Jeff Bluestone، از UCSF و استاد ممتاز غدد درون ریز و متابولیسم و مدیر ارشد اجرایی و رئیس Sonoma Biotherapeutics، 37 سال پیش زمانی که در دانشگاه شیکاگو کار می کرد، نقش مهمی در توسعه ی تپلیزوماب ایفا کردند.
پرفسور بلوستون پس از آمدن به UCSF به کار خود برای اعتبارسنجی تپلیزوماب ادامه داد و با گیتلمن و تیم تحقیقاتی بالینی دیابت نوع 1در UCSF به همراه دکتر Kevan Herold از دانشکده پزشکی ییل همکاری کرد تا آزمایش‌های بالینی کلیدی را در مورد راه‌های به تاخیر انداختن، پیشگیری و در نهایت معکوس نمودن دیابت نوع 1 انجام دهد. مطالعه ی حاضر اوج یک سری مطالعات قبلی و کوچکتر بر روی دیابت نوع 1 تازه تشخیص داده شده است که نشان می دهد تپلیزوماب در حفظ عملکرد سلول های بتا ایمن و موثر است.
کارآزمایی محوری آنها در سال 2019 منجر به تایید تپلیزوماب توسط FDA در اواخر سال 2022 شد و نشان داد که دوز 14 روزه ی این دارو به طور متوسط سه سال شروع دیابت نوع 1 را در کودکان و بزرگسالانی که در معرض خطر ابتلا به این بیماری بودند، به تاخیر انداخت. تا آن زمان، تنها درمان تایید شده برای بیماران مبتلا به نوع 1 در ایالات متحده در 100 سال گذشته، تزریق انسولین بود.
مثل یک پتک به سیستم ایمنی بدن
مطالعه فعلیPROTECT ، پس از دهه ها کار برای تعیین چگونگی حفظ سلول های بتای پانکراس در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 جدید، انجام شد.
در تلاش‌های قبلی، محققین مطالعاتی را با استفاده از سرکوب گسترده و عمومی سیستم ایمنی برای حفظ سلولهای بتا انجام دادند - این مطالعات کارساز بود، اما این کار مانند ضربه زدن به سیستم ایمنی است و به دلیل نگرانی‌های ایمنی عمومی با سرکوب مزمن سیستم ایمنی نمی‌توان آن را دنبال کرد.
پرفسور گیتلمن، گفت: پس از آن داروهای انتخابی بیشتری یافتیم که مؤثر بودند، اما آنها هرگز موفق به رفتن به فازهای فراتر از آزمایشات فاز 2 نشدند. این اولین آزمایش فاز 3 است که با تعدیل ایمنی کار کرده است.
پرفسور گیتلمن، در حال حاضر در مورد مراحل بعدی کار فکر می کند. تیم او همچنان بیماران PROTECT را دنبال می‌کنند تا ببینند اثرات درمان فعلی چقدر طول می‌کشد، و پتانسیل این موضوع را بررسی کنند که آیا این بیماران یا بیماران آینده ممکن است از تزریق تپلیزوماب اضافی در مقاطع زمانی بعدی بهره ببرند. آنها همچنین در حال بررسی این موضوع هستند که آیا این دارو در ترکیب با سایر داروهایی که با مکانیسم های مکمل کار می کنند، ممکن است حتی موثرتر باشد یا خیر.
همچنین، پرفسور گیتلمن خاطرنشان کرد که بروز دیابت نوع 1 در کودکان کوچکتر در حال افزایش است و اکنون مطالعه ای برای ارزیابی مزایای تپلیزوماب در صورت تجویز به کودکان زیر 8 سال در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 1 آغاز شده است. وی گفت: امیدواریم این تلاش ها در کودکان کوچکتر به مطالعات جدید دیابت نوع 1 نیز گسترش یابد.
پرفسور گیتلمن گفت: در حال حاضر، من و همکارانم هیجان زده هستیم و این لحظه را جشن می گیریم. اما ما این را به عنوان پایان مرحله ی آغازی می دانیم و به طور فعال در حال برنامه ریزی برای چگونگی استفاده از این یافته ها و کسب نتایج قوی تر هستیم.
منبع:
https://medicalxpress.com/news/2023-10-breakthrough-drug-children-new-onset-diabetes.html